Η πόλη ξεκίνησε να δημιουργείται το 1870 όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποφάσισε να ενώσει με σιδηροδρομική γραμμή την Αδριανούπολη με τη θάλασσα. Ως τότε το μεγάλο λιμάνι της περιοχής ήταν στην γειτονική μας Αίνο, αλλά λόγω των επιχωματώσεων του ποταμού Έβρου το λιμάνι σταδιακά έκλεινε.

Έτσι λοιπόν, χτίστηκε αρχικά το λιμάνι και στη συνέχεια τα πλοία μετέφεραν το τροχαίο υλικό που χρειαζόταν για να κατασκευαστεί και ο σιδηρόδρομoς. Από τότε και ως το 1920 η Αλεξανδρούπολη ήταν μια πολυεθνική πόλη με τους πρώτους κατοίκους της να είναι Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι, Βούλγαροι, Εβραίοι και Φραγκολεβαντίνοι οι οποίοι ήρθαν στην πόλη για να εργαστούν.

Το 1920 όταν η Θράκη ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό της Ελλάδας οι περισσότεροι Τούρκοι και Βούλγαροι εγκατέλειψαν την πόλη. Το 1922 ξεκίνησαν να φτάνουν στην Αλεξανδρούπολη πρόσφυγες από την Βόρεια και Ανατολική Θράκη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, ο λόγος ήταν η ανταλλαγή των πληθυσμών που προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης. Από τους χιλιάδες ανθρώπους που έφτασαν

τότε, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην πόλη πάνω από 6.000 πρόσφυγες διπλασιάζοντας έτσι τον τότε αριθμό των κατοίκων της.

Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί προσφύγων που έφτασαν στην Αλεξανδρούπολη ήταν από την Αίνο, την Ανατολική Ρωμυλία, το Κάραγατς και την Αδριανούπολη, την Καππαδοκία, την Απολλωνιάδα, τη Χιλή, τον Πόντο, μαζί τους ήρθαν και οι Σαρακατσάνοι οι οποίοι ήταν νομάδες στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης.

Τη δεκαετία του 1960 ξεκίνησε το φαινόμενο της αστυφιλίας, δηλαδή οι κάτοικοι των γύρω αγροτικών περιοχών, αλλά και από όλο τον νομό Έβρου ξεκίνησαν να κατοικούν μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη αυξάνοντας ως το 1990 τον αριθμό των κατοίκων της, στους 37.000 περίπου. Από το 1992 και μετά, υπάρχει ένα δεύτερο κύμα προσφύγων – μεταναστών από τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη. Από τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής του 2011 γνωρίζουμε ότι πληθυσμός της πόλης φτάνει τους 73.000 κατοίκους.